Wielobój kulturystyczny był oryginalną dyscyplina sportową, wymyśloną przez ojca polskiej kulturystyki – redaktora Stanisława Zakrzewskiego pod koniec lat 50. XX w. Stworzenie jej było wynikiem dążenia Zakrzewskiego i skupionych przy nim nielicznych wówczas działaczy, którzy widząc nieprzychylną postawę władz wobec kulturystki jako takiej, tj. dyscypliny „zgniłego Zachodu“, oraz pragnąc aby umięśniona sylwetka stała się jednym z elementów szerszego ruchu sportowego, dążącego do wypracowania ogólnej sprawności, siły i ładnego wyglądu człowieka (tzw. „polska szkoła kulturystyki“), wymyślili dyscyplinę wielobojową, która oprócz klasycznej kulturystki zawierała również boje siłowe i gimnastykę odżywki sprawnościową. Zawody organizowane w tej dyscyplinie nazywano mistrzostwami w wieloboju kulturystycznym. Do najsłynniejszych z nich należały Ogólnopolskie Zawody w Wieloboju Kulturystycznym organizowane w latach 1960-1969 na sopockich kortach. Pod koniec lat 60. była to nawet dyscyplina międzynarodowa, ale wyłącznie w obozie socjalistycznym. W 1969 zawody w wieloboju kulturystycznym rozegrano w ZSRR, a w 1971 w Czechosłowacji. Z czasem wielobój zaczął być wypierany przez klasyczną kulturystykę, która zyskiwała w Polsce coraz większą popularność.